Frank Van Laeken

"The central dilemma in journalism is that you don't know what you don't know"

Bob Woodward


theater zoals niet altijd te verwachten en te voorzien was


Voor klassieke toneelstukken kan je me moeilijk warm maken. Bij film en televisie heb ik er geen moeite mee om me in fictieve situaties in te leven, bij toneel wel, vreemd genoeg. Een psychologische verklaring voor dit fenomeen heb ik niet. Is ook niet belangrijk.


Met een jaar of tien vertraging heb ik wel leren genieten van moderne dans, oftewel: danstheater. Het iconische "Rosas danst Rosas" uit 1983 heb ik pas anderhalf decennium later voor het eerst gezien, maar het maakte nog altijd een verpletterende indruk.


Jan Decleir is een briljante acteur, Blauwe Maandag Compagnie bracht verpletterende stukken, de Internationale Nieuwe Scène introduceerde Dario Fo en maatschappijkritiek op de Vlaamse scène. Toon Hermans was een geweldige performer, maar ik hou nog meer van Freek de Jonge, al is die de jongste jaren uitverteld.


Theatermemorabilia:


  • "Rosas dans Rosas" (Anne Teresa De Keersmaeker)
  • alles van Sidi Larbi Cherkaoui
  • "De tijger en andere verhalen" (Jan Decleir)
  • "Wilde Lea" (Blauwe Maandag Compagnie)
  • veel van William Forsythe
  • "Ten Oorlog" (Blauwe Maandag Compagnie)
  • "The Life and Death of Marina Abramovic" (Robert Wilson)
  • Akram Khan
  • de vroege Freek de Jonge
  • "Mistero Buffo" (Internationale Nieuwe Scène)


sidi larbi cherkaoui




Het begon allemaal met "Iets op Bach" (1995). Voor "Anonymous Society" (1999), op muziek van Jacques Brel, werd hij bekroond in Engeland. Bij Les Ballets C de la B van Alain Platel creëerde hij o.m. "Foi" en "Zero degrees", dat laatste samen met de Brits-Pakistaanse choreograaf Akram Khan. Voor Het Toneelhuis maakte Cherkaoui schitterende stukken als 'Myth' en 'Sutra'. Met zijn eigen gezelschap, Eastman, verstomde hij het publiek met schitterende creaties als "Babel (words)", "Play", "TeZukA" en "Puz/zle".


Sidi Larbi Cherkaoui maakt complete voorstellingen: niet alleen de choreografie is subliem, maar ook de muziek en de thematiek. Schoonheid waarbij je moet nadenken en waarbij je geen seconde je aandacht mag verliezen.