"The central dilemma in journalism is that you don't know what you don't know"
Bob Woodward
"57 Channels (And Nothin' On)" zong Bruce Springsteen. Op het eerste gezicht zou je als kritische kijker geneigd zijn om hem gelijk te geven. Op het tweede gezicht ook, trouwens. Maar dank zij het uitgestelde tv-kijken kan je tegenwoordig zelf je tv-avond samenstellen, zonder overbodigheden of gĂȘnante pogingen om leuk te zijn.
Leve de digicorder. Leve de Vlaamse zenders die de series van het Amerikaanse HBO in onze huiskamers brengen. Leve de bevlogen regisseurs, scenarioschrijvers en acteurs, die van de "tellesofie" (een woord dat in de jaren zestig door de Antwerpse komiek Theo Van den Bosch werd gelanceerd, voor de oudere jongeren onder u: jawel, die met die veel te lange stropdas) een venster op de wereld hebben gemaakt.
Wat ik zou gemist hebben, mocht er geen televisie bestaan? Een beperkt lijstje, zeker niet limitatief, "because there is more"!
De beste tv-series worden gemaakt in de Verenigde Staten. De slechtste tv-series worden gemaakt in de Verenigde Staten. Ongetwijfeld is het tweede een gevolg van de kwantiteit (er worden heel veel series gemaakt). Het eerste resulteert uit een harmonieus samengaan van grote budgetten, talent en doorzettingsvermogen.
Tussen al de pulp vind je dus ook de allermooiste juweeltjes. Iemand als Aaron Sorkin is de bedenker/scenarioschrijver van topreeksen als "The West Wing" en "The Newsroom", series waarin het reactionaire Amerika over de hekel wordt gehaald. In een samenleving waarin de politiek zich beweegt van centrum tot extreem-rechts (geen sprake van "links" bij democraten en republikeinen) is de "freedom of speech" nog altijd wonderwel mogelijk. De manier waarop Sorkin de rechtse republikeinen in "The West Wing" en "The Newsroom" in hun hemd zet is opmerkelijk, gedurfd en spraakmakend. Sorkin schreef ook het scenario voor de bekroonde film "The Social Network", over het ontstaan van Facebook.
Een andere succesvolle bedenker/schrijver is David E. Kelley. Uit zijn brein sproten "L.A. Law", "The Practice" en "Ally McBeal" voort. Als beloning mag hij de bedsponde delen met Michelle Pfeiffer (some guys have all the luck). Een andere David, Shore, producete "NYPD Blue" en "House, M.D." Een derde David, Milch, stond aan de basis van "Hill Street Blues", "NYPD Blue" en "Deadwood". Nog een vierde David, Simon, bedacht "The Wire", "Treme", "Show Me a Hero" en "The Deuce". Als je David heet, heb je een streepje voor in de Amerikaanse tv-wereld...
Tegenwoordig duiken ook heel wat topregisseurs op in die regionen. Er was uiteraard al David Lynch, eind jaren tachtig, met "Twin Peaks". Nu zijn er ook Martin Scorsese, aan de basis van "Boardwalk Empire", en Gus Van Sant, executive producer en regisseur van de pilot van "Boss". Het gevolg is dat die series er ook nog eens goed uit zien en niet meer lijken gemaakt door een monotoon fabriekje waar bandwerk troef is.