Frank Van Laeken

uit de kunst

Om misverstanden uit te sluiten: natuurlijk vind ik ook film, muziek, televisie, (dans)theater en, ja zelfs in sommige gevallen, koken kunst. Het containerbegrip "kunst" slaat op deze pagina dan ook alleen op schilder- en beeldhouwkunst.

Mijn interesse voor kunst begint rond pakweg 1850 (neen, ik bedoel niet dat ik sinds 1850 kunst volg, zo oud ben ik nu ook weer niet!), bij de impressionisten. Monet, Manet, Cézanne, et les autres. Kubisme, surrealisme, en zowat alle -ismen die erop volgden vind ik razend interessant. Al moet ik toegeven dat ik minder "mee" ben met de moderne kunst (zeg maar: na 1950), op uitzondering van Jackson "Jack the Dripper" Pollock en Mark Rothko

Musea zijn plekken om op een opwindende wijze tot rust te komen. Als ik met mijn vrouw naar een museum ga, leggen we het parcours - indien interessant en beklijvend - vaak twee keer af. Een vast ritueel is om aan het eind van het bezoek drie werken te selecteren die we zouden kopen, mochten we er het geld voor hebben. (Tot nog toe is het niet gelukt om dit in de praktijk om te zetten, een mens kan maar dromen)

Waar ik uren kan naar kijken:

• René Magritte
• Joan Miró
• Pablo Picasso
• Mark Rothko
• The Courtauld Gallery, London
• Salvador Dalí
• Vincent van Gogh
• MoMA, New York
• "De Schreeuw" van Edvard Munch
• de Guggenheim-collecties (New York, Venetië, Bilbao)

marc lambrechts

In 1997 schreef ik samen met mijn vrouw een reeks onder de noemer 'New York Stories' voor de weekendbijlage van De Financieel-Economische Tijd. Wegens prettig om doen en een eindredacteur die ons stimuleerde om dit voort te zetten, trokken we het jaar nadien opnieuw naar de Big Apple, om er negen interviews te doen met Belgen die in de stad woonden en werkten. Het resultaat was dat er in '98 elke zomerse zaterdag een artikel in De Tijd stond.

Eén van de fijnste gesprekspartners was kunstenaar Marc Lambrechts uit Heist-op-den-Berg, die toen al verschillende jaren in Brooklyn woonde. De man vertelde honderduit en in een aanstekelijk enthousiasme over zijn werk en over hoe inspirerend New York voor hem was. Een tijdje later waren we op een tentoonstelling van het werk van Lambrechts in het huis van filosoof en kunstliefhebber Willem Elias, in Brussel. We werden er simultaan verliefd op een werk. Het gevolg laat zich raden... Zo hebben we toch de hele tijd een stukje van onze geliefde stad New York in huis.